در بهمن 57 هر روز مبارزه سختتر میشد؛ اما امام(ره) هنوز «شمشیر حق» را نكشیده بودند و انقلاب ایران را با «كلام حق» پیش میبردند. روز 21 بهمن امام(ره) تهدید كردند كه اگر برادركشی متوقف نشود تصمیم آخر را میگیرند و حكم جهاد میدهند.
21 بهمن كه فردایش روز بزرگ تاریخ بود به جای آنكه كار آسانتر شود، سختتر شده بود؛ تصمیم ارتش برای كودتا قطعی بود. آن روز شهرها خونآلود بود و سربازان گارد جاویدان كه یگانی برای حفاظت از اعضای خاندان پهلوی و كاخها و ابنیه سلطنتی بود با همافران نیروی هوایی درگیر بودند كه چرا رفتهاند و به امام(ره) احترام نظامی گذاشتهاند و به انقلاب مردم پیوستهاند. قسمت جالب ماجرا این بود كه مردم هم همافران را تنها نگذاشتند و برای دفاع از آنها به پایگاه هوایی دوشانتپه رفتند. آن روز فرماندار نظامی تهران ساعات حكومت نظامی را افزایش داد و همه این اتفاقات به همراه خبرهایی كه از هجوم مردم به كلانتریها حكایت میكرد روز 21 بهمن را به یكی از مهمترین روزهای مبارزه برای انقلاب ایران تبدیل كرد.
جنگ شهری و تصرف كلانتریها
همافران چه شدند؟ با هجوم گاردیها پادگان دوشانتپه محاصره شده بود و درگیریهایی در داخل پادگان رخ داد. صبح 21 بهمن مردم از نقاط مختلف تهران به سمت پادگان رفتند تا از همافران حمایت كنند و در این میان یكی از سربازان داخل یك آمبولانس تعدادی اسلحه از پادگان خارج كرد و اسلحه افتاد دست مردم. در نهایت گروههایی از مردم موفق شدند به داخل پادگان راه یابند و اسلحه به دست آوردند و كنار همافران ایستادند جلوی گاردیها. بعد هم مقداری اسلحه بیرون آمد و در خیابانهای اطراف درگیریهای شدید رخ داد. در خیابان فرح آباد (پیروزی فعلی) كه كار به سنگربندی رسیده بود و جنگ شهری در جریان بود و البته در این جنگ باز هم دست مردم خالی بود؛ مردم اسلحه سبك داشتند در مقابل تانك و انواع سلاح سنگین. بااینحال شور انقلابی به قدرت سرنیزه غلبه كرد و كلانتریهای تهراننو، نارمك و شهرری توسط مردم تصرف شدند.
پیام امام(ره) و تهدید به حكم جهاد
امام(ره) در آن لحظات حساس چه كردند؟ دوباره «كلام حق» را به كار گرفتند و این بار تهدید هم كردند به «شمشیر حق». امام(ره) برای مردم پیامی فرستادند و فرمودند: «اینجانب بنا دارم كه مسائل ایران بهطور مسالمتآمیز حل شود؛ لكن دستگاه ظلم و ستم چون خود را به حسب قانون محكوم میبیند، دست به جنایت زده و در شهرهای گرگان و گنبدكاووس به مردم شجاع مسلمان حمله كرده و كشتار نموده است و در تهران لشكر گارد بهطور ناگهانی به نیروی هوایی كه به ملت پیوسته است، حمله نموده و نیروی هوایی به كمك مردم، شجاعانه آنان را شكست دادهاند. من این تعرض غیرانسانی و عمل گارد را محكوم میكنم. اینان با این برادركشی میخواهند دست اجانب را در كشور ما بازنگه دارند و چپاولگران را به موضع خود برگردانند. من با آنكه هنوز دستور جهاد مقدس ندادهام و نیز مایلم تا مسالمت حفظ و قضایا موافق آراء ملت و موازین قانون عمل شود لكن نمیتوانم تحمل این وحشیگریها را بكنم؛ و اخطار میكنم كه اگر دست از این برادركشی برندارند و لشكر گارد به محل خودش برنگردد و از طرف مقامات ارتشی از این تعدیات جلوگیری نشود، تصمیم آخر خود را به امید خدا میگیرم و مسئولیت آن با متجاسرین و متجاوزین است... اعلامیه امروز حكومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم بههیچوجه به آن اعتنا نكنند. برادران و خواهران عزیزم هراسی به خود راه ندهید كه به خواست خداوند تعالی، حق پیروز است.»
طرح كودتا روی میز ماند!
آن روز اتفاق مهم دیگری هم افتاد؛ «شاپور بختیار»، آخرین نخستوزیر پهلوی و سران ارتش جلسه گذاشتند و طرحی پیشنهاد شد برای دستگیری امام(ره) و سران انقلاب و سركوب تظاهرات. این طرح روی میز ماند تا فردا! حتی مشهور است كه بختیار دستور داده بود محوطه اطراف پادگان دوشانتپه بمباران شود. بختیار یك مشت آهنین میخواست نشان بدهد كه البته نشد چون فرماندهان ارتش دیگر اختیار كار را از دسترفته میدیدند و بعد هم كه فردا شد و 22 بهمن شد.
بختیار كدام عكس را میگفت؟
وضعیت نظامی در روز 21 بهمن بهگونهای بود كه در برخی مناطق تهران جنگ شهری در جریان بود. در واقع جنگ مردم با تانكها بود؛ از جمله درگیری مردم در خیابان سپه سابق با یك تیپ زرهی كه از قزوین به تهران اعزام شده بود. اتفاق جالب آن روز هم اینكه بختیار رفته بود در جلسه مجلس سنا شركت كرده بود تا لایحه انحلال ساواك را تصویب كنند؛ كلا عقب بودند از ماجرا بیچارهها! جالبتر اینكه بختیار آنجا نطق هم كرد و حرف جالبی زد: «توجه بفرمایید به روزنامه كیهان؛ پریروز راجعبه یك رژه نظامی این ورقهای كه چاپ شده به طور خیلی خیلی بچگانه و واضح پیدا است كه یك سری مونتاژ عكسهای مختلف را پشت سرهم گذاشتهاند و آن را بهصورت یك رژه نظامی كه قیافه هیچكسی پیدا نیست و جزییات فنی آن را اهلفن برای شما توضیح خواهند داد چگونه درست میكنند.» عكس مشهور احترم نظامی همافران به امام(ره) را میگفته!