جهانگیر الماسی گفت: تمام مشكل سینمای ما منافع اقتصادی یك عده معدود است، كسانی كه با كلمه به نام سلبریتی فرش قرمز، تغییرات عجیب و غریبی در روند رشد فرهنگ سینمای ملی و انقلابی به وجود آوردند؛ بدیهیست كه این سینما، سینمای قلابی است نه انقلابی
جهانگیر الماسی در گفتگو با برنامه "مرزپرگهر" رادیو انقلاب اظهار كرد: همان سالهای اولیه انقلاب این سوال مطرح بود كه چرا هنر مقاومت؟ چرا هنر مبارزه نه؟ در مقابل چه چیزی مقاومت میكنیم؟ ما برچه استوانه هایی ایستادیم كه در حال مقاومت هستیم؟
وی ادامه داد: با پرداختن به این تعاریف، هم جایگاه خودمان را پیدا میكنیم و هم جایگاه سینمایی كه دارد یورش می برد به ارزش هایی كه حداقل چالشش با انقلاب اسلامی در مواجهه فرهنگ رایج شروع شده است.
این بازیگر سینما تئاتر افزود: ما وقتی میگوییم سینمای مقاومت، هنر مقاومت، اول بایستی جایگاه خودمان را تعریف كنیم اول باید ببینیم شعائر ما چیست؟ما قرار است از چه چیزی دفاع كنیم؟ در مقابل یورش چه كسانی؟ این در حالی است كه اكثر كالای مصرفی ما در حوزه سینما و اكثر مجموعه های تولید شده در حوزه مقاومت شاید معاند شناخته شود.
الماسی اضافه كرد: من سراغ دارم در رسانه های متعدد یك شخصیت عالی مقاوم در رابطه انقلاب و ضرورت استقلال فرهنگی و سنت های ملی و ارزشهای كهنی كه ضامن بقا و استقلال این مردم و این سرزمین است پرداخته و پس از صحبتش یك فیلم سینمایی و یا برنامه رادیوی پخش شده كه ساخته همان كشوری بوده كه مد نظر ما در مبازره و مقابله با آن است.
وی ادامه داد: این موضوع به خاطر این است كه ما هنوز مختصات روبه روی خودمان و خودمان را شناسایی نكردهایم. اگر نسبت به این موضوع اشراف كامل داشتیم تمام این معضلات حل می شد. این هم از این جهت است كه سیستم آموزشی ما از دیرباز و از پیش از انقلاب دچار اختلال بود و یك عارضه هایی داشته كه هوشمندانه از طرف معادین از پیش از انقلاب برنامه ریزی شده و پای بست هایش كار گذاشته اند و اكنون ما بر آن ایستاده ایم.
این بازیگر سینما و تئاتر خاطرنشان كرد: اگر از به یك جوان امروزی بپرسیم سینما چیست؟ در تعریفش از سینما ناگزیر نوعی از سینما را مطرح میكند كه در وصف و كلام ما آن را تحت عنوان بارقههای فرهنگ لیبرال و نئوسرمایه داری می شناسیم، این خیلی جالب است.
الماسی افزود: جوان ما در پیش از انقلاب صورت انقلابی بودنش را خودش تعریف میكرد در جایگاهی كه مقابل امپریالیسم و استعمار بیاستد، حالا جوانان 18 الی 19 ساله ما دانشجو امروز ما انقلاب را برای خودش به غلط طوری تعریف میكند كه دفاعش از فرهنگ لیبرالیسمی، فرهنگ و هنر انقلابی می شود و هنر انقلاب را چیزی می داند كه مختصصات سینمای لیبرالیسمی را تببین میكنند.
وی بیان كرد: در دنیای سرمایه داری بدون سرو صدا و بدون هزینه زیاد و با چه آرامش و دقتی با برگزاری چند جشنوراه مختلف و توزیع برخی از امكانات، اسامی، فرش قرمزها و برخی گفتگوها توانسته اند این فضا را برای خودشان فراهم كنند. در زمان اتحاد جماهیر شوروی هم هرازچندگاهی به یكی از این نویسندگان فراری از شوری جوایزی می دادند. وقتی دقیق مطالعه میكنید می بینید آنها از هنرمندان به صورت ابزاری استفاده می كردند، برای انكه چیز دیگری جا بیفتد.
این بازیگر پیشكسوت كشور گفت: سینما بعد از انقلاب به قائده قرار بود یك از بازوهای تببین، حراست، تبلیغ و گسترش ارزشها و مفاهیمی باشد كه در آرمانهای انقلاب اسلامی وجود داشت؛ یعنی انقلابی كه با خون جوانان های متفكر، دانشجویان خوش فكر و یا حتی بازاریان و اصناف متفكر و خوشنام پیروز شده بود، باید آن افكار را در سینما تببین میكرد.
الماسی بیان كرد: در حوزه سیاست و مطالبات، مقرارت و مواجهات و مبادلات و اقتصاد سیاسی ارزشهایی كه ما دنبال آن هستیم پیگیری نمی شود فقط منافع گروه خاصی مد نظر قرار میگیرد.
وی ادامه داد: در حوزه عملكرد برخی هنرها كه قابلیت تعریف رسانه جمعی هم دارند، مثل یك ابزار دقیق بایستی با آنها برخورد كرد، مثل سینما و مهم تر از آن تلویزیون و رادیو كه اینها می توانند تعاریف را در ذهن نسلها عوض كنند. كتاب قابلیت این را دارد كه مراجعات متعدد به آن شود، و نقد شود؛ اما سینما یك تاثیری در ذهن شما میگذارد كه پاك كردنش سالها زمان می برد.
وی بیان كرد: سینمای ایران قرار بود با طلیعه انقلاب اسلامی هم پاسدار این هویت و این بخش از انقلاب اسلامی باشد كه انقلاب در حوزه اقتصادی و فرهنگی پرچم دار جنبشهای مردمی و تامین حقوق مردم عامه بود به همین خاطر وقتی می دیدند در یك اداره ای یك توده ای از مردم عوام مسولیتها را قبول میكردند خوشحال می شدند.
این بازیگر سینما تئاتر عنوان كرد: درصد زیادی از سینمای امروز ما با سینمای ایده آل ما كه با متن وجریان انقلاب در دهه شصت و هفتاد طلیعه بروز و ظهورش در بوق و كرنا انقلابی اعلام شد ولی آهسته آهسته تحت مدیریت های فرهنگی بسیار هوشمندانه تغییر ماهیت داد. این سینما نمی تواند رویای نسل جوان مان باشد.
الماسی گفت: تمام مشكل سینمای ما منافع اقتصادی یك عده معدود است، كسانی كه با كلمه به نام سیلیبریتی فرش قرمز، تغییرات عجیب و غریبی در روند رشد فرهنگ سینمای ملی و انقلابی به وجود آوردند؛ بدیهی ست كه این سینما، سینمای قلابی است نه انقلابی.
وی تصریح كرد: یادمان باشد سینما فقط زبان، تكنولوژی، ابزار و وسیله است. سینما هدف نیست، هدف اندیشه ای است كه پشت این ابزار خوابیده، گاهی آنقدر گرفتار تكنولوژی و شكل شمایل ابزار سینما می شویم كه یادمان میرود این ابزار وسیله است برای بیان یا روایج تفكر سینماگر.
انتهای پیام/