16 بهمن سال 1357 شمسی، رئیس «سیا» اعتراف كرد كه در ایران شكست خوردهاند:«پیشبینی نمیكردیم كه یك پیرمرد 78 ساله كه 14 سال هم در كشورش حضور نداشته، بتواند این حجم از نیروهای منسجم را تشكیل دهد». در ایران چه خبر بود؟!
همین دیروز| گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: در ایران امام(ره) با نشانهگیری دقیق، طاغوت را هدف گرفته بود و همه نیروها را متحد كرده بود. بهواسطه این اتحاد، دولت هم تشكیل شده بود؛ دولت موقت. «مهدی بازرگان» توسط شورای انقلاب برای نخستوزیری دولت موقت انتخاب شده بود و روز 16 بهمن معارفه شد و این ضربه بزرگی بود برای نظام سلطنت و خبر بزرگی بود برای انقلاب.
آن روز در سالن آمفیتئاتر مدرسه علوی خبرنگاران رسانههای داخلی و خارجی آمده بودند تا معلوم شود مردم كدام دولت را قبول دارند. همانجا امام(ره)، بختیار و دولتی را كه ادعا داشت قانونی است، خلع سلاح كرد و فرمود: «رژیم سلطنتی پهلوی یك رژیم متكیبر سر نیزه بوده است و قانونی نبوده است... چون ما مجلس را غیرقانونی میدانیم و دولت را هم غیرقانونی میدانیم و اوضاع كشور را آشفته میبینیم، برای این كه خاتمه بدهیم به وضع كشور... ما یك دولتی را معرفی میكنیم، رئیسدولتی را معرفی میكنیم موقتاً دولتی تشكیل بدهد كه هم به این آشفتگیها خاتمه بدهد، و هم یك مسئله مهمی كه مجلس مؤسسان است، انتخابات مجلس مؤسسان را درست كند و مقدمات آن را درست كند و مجلس مؤسسان تأسیس بشود. و همینطور انتخابات هم درست بشود و آنها دولت دائمی را انتخاب بكنند و جمهوری اسلامی را رفراندم بگذارد... با اینكه من اعتقادم این است كه دیگر احتیاج به رفراندم نیست و مردم مكرر به جمهوری اسلامی رأی دادهاند، لكن برای اینكه بهانهها تمام بشود و شمارش آرا بشود، ما باید آزادانه یك همچو كاری بكنیم تا مردم بدانند، تا همه عالم بدانند كه رأی آزاد كه مردم میدهند به كه میدهند و به چه رژیمی میدهند».
بختیار، حمام خون، كودتا!
در مقابل منطق «رأی و اراده مردم» كه امام(ره) مطرح كردند منطق «شاپور بختیار» چه بود؟ گفته بود: «درهای مذاكره با آیتالله خمینی(ره) همچنان باز است. جمهوری اسلامی برای من مجهول است... و اجازه تشكیل دولت موقت را نمیدهم»! و بعد چه بگوید خوب است؟ مردم را میخواست بترساند و گفت: «اگر به علت تحریكاتی از روی خودخواهی یا ندانمكاری و یا هر دلیل دیگری خدای ناخواسته حمام خون به راه بیفتد، امكان وقوع كودتا وجود دارد.»
بختیار در حالی این حرفها را میزد كه مردم ایران از شهرنشین تهرانی تا مرزنشین عشایر هزارهزار جمع میشدند و نامه و پیام و نماینده میفرستادند نزد امام(ره) و بیعت میكردند با اسلام و بزرگمرد اسلام. دولت بختیار هم كه اسمش هنوز دولت سلطنتی بود، تاب نداشت و كارمندانش سر كار نمیرفتند به دستور امام(ره). آنها برای اعتصاب و رؤسا و مدیرانش هم دستهدسته میرفتند پیش امام(ره) و استعفاء میدادند.
حمایت ملایم از بختیار!
آن روز دیگر خارجیها هم فهمیده بودند در ایران چه خبر است و روزنامه «آسوشیتد پرس» در گزارشی از سست شدن حمایت دولتهای خارجی از دولت بختیار خبر داد و نوشت: «بخت و اقبال بختیار برای بقای نخستوزیری و تلاش برای ابقای سلطنت، روز به روز كمتر میشود و سخنگوی وزارت خارجه آمریكا فقط از بختیار حمایتی ملایم كرده است.»
16 بهمن اتفاقات دیگری هم افتاد؛ 22 نماینده مجلس شورای ملی استعفاء دادند و خبر آمد كه چند وزارتخانه از جمله وزارت دادگستری و وزارت اقتصاد توسط نیروهای ارتش اشغال شده است. در این روز در برخی شهرها همچنان مردم با ارتش درگیر بودند و خبرهایی آمد كه به سوی مردم تیراندازی شده است. از سوی دیگر در برخی شهرها مردم با گل به استقبال ارتشیها رفتند. نهضت مردم ایران در سختترین و حساسترین روزهایش بود و ادامه داشت.